هر گاه خواستی از زندگی شکایت کنی یاد اونهایی بیفت که دستشون از دنیا کوتاهه .
هر گاه خواستی با پدر یا مادرت دعوا کنی یاد انهایی بیفت که آرزوشون در آغوش پدر و مادر خوابیدنه.
هر گاه خواستی از درس و مدرسه شکایت کنی یاد کسایی بیفت که بی سوادن.
هر گاه خواستی از کوچکی خونه شکایت کنی یاد کسایی بیفت که شبا تو پارک می خوابن.
هر گاه خواستی از دموده شدن لباسات حرف بزنی یاد کسایی بیفت که لباسای دیگران رو می پوشن.
هرگاه خواستی از همسایه ها شکایت کنی یاد کسایی بیفت که تو بیابون زندگی می کنن.
هر گاه خواستی از حجاب شکایت کنی یاد کسایی بیفت که تو اون دنیا دارن عذاب می بینن و از خدا طلب بخشش می کنن.
هر گاه خواستی از دوستات شکایت کنی یاد کسایی بیفت که دوست ندارن.
هر گاه خواستی از چیزی شکایت کنی یاد کسایی بیفت که از داشتن اون نعمت محرومند و از خدای مهربون بابت داشتن این نعمت بزرگ الهی تشکر کن و بلند داد بزن *الهی شکر*.
